Popularne gry karciane

Do gier karcianych wykorzystywane są oczywiście karty tradycyjne, ale nie tylko. Są też karty brydżowe czy karty tarotowe, które o dziwo również znajdują zastosowanie w grach. Liczba graczy, którzy mogą brać udział w poszczególnych rozgrywkach w grach karcianych waha się w przedziale od 1 do nawet 20. Pojedynczy gracze mogą grać w pasjansa, zaś grą, która dopuszcza aż 20 uczestników, jest odmiana pokera. Warto zaznaczyć, że w niektórych grach, do których zaliczany jest m.in. poker, może brać udział różna liczba uczestników, a reguły gry nie ulegają znaczącym zmianom. W innych grach sztywno ustalona jest liczba graczy, tak jak na przykład w brydżu. Ta gra nie przewiduje możliwości uczestnictwa w niej innej, niż góry przewidziana liczba graczy. Pewne gry mają odmiany, w których występują różne liczby graczy, albo też w trakcie gry uczestnicy opuszczają niektóre rozgrywki. Taka sytuacja ma miejsce w skacie. Dopuszczalne są samodzielne gry pojedynczych graczy, bądź też gry zespołowe.

Trudno w jednym miejscu wypowiedzieć się na temat wszystkich zasad, które mogą być brane pod uwagę w różnych rodzajach gier karcianych, dlatego też w niniejszym artykule postaramy się opowiedzieć o tych, które są zdecydowanie najbardziej istotne. Gry mogą polegać na zdobywaniu tzw. lew, czyli kart wykładanych kolejno przez graczy, a ten, który wyłoży najstarszą kartę ma prawo do wzięcia pozostałych. Gry tego typu na ogół poprzedzone są swoistą licytacją, tak jak ma to miejsce w grze Tysiąc. Ciekawą reguła gry karcianej jest atu, czyli jeden z kolorów, który wyznaczony jest jako najstarszy. Karty z tego koloru zawsze podczas rozgrywki są starsze od kart w innych kolorach. Atu wybierane jest w sposób losowy, wyznaczane przez jednego z graczy, czy też przez licytację. Karty atutowe mogą też być uzależnione od innych czynników. W niektórych grach atu jest stałe.

Gry karciane mogą dążyć do wzięcia odpowiedniej liczby lew, wzięcia kart o odpowiedniej, łącznej wartości punktowej albo do unikania brania lew lub ewentualnie określonych kart.

Warto wspomnieć dodatkowo o tzw. starszeństwie kart, czyli hierarchii kart w talii. W większości przypadków, najstarszą kartą jest As, za nim jest Król, Dama, Walet, Dziesiątka i tak dalej. Owa hierarchia może wyglądać też zupełnie inaczej. Na przykład w tysiącu najwyższy jest co prawda As, ale za nim występuje Dziesiątka, Król, Dama, Walet i Dziewiątka. As niekiedy może być kartą najniższą – jedynką. W skacie natomiast najwyższą kartą jest Walet. W nielicznych grach karcianych wykorzystuje się do rozgrywek kartę Joker. Pełni ona dwie funkcje, albo zastępuje jakąś kartę, tak jak w Remiku, albo uczestniczy w grze jak każda inna karta i wówczas jest ona najwyżej w hierarchii ważności kart.

Zdecydowanie najbardziej lubianymi i najczęściej grywanymi grami karcianymi są: brydż, poker, makao, tysiąc, kierki, a także wist, blackjack i preferans.

Brydż to towarzyska gra karciana, która wymaga uczestnictwa w niej czterech graczy, stanowiących dwie pary. Gracze z jednej pary starają się w kolejnych rozgrywkach uzyskać lepszy wynik od wyniku drugiej pary, poprzez skompletowanie jak największej liczby lew. Warto zaznaczyć, że w brydżu wykorzystywana jest tradycyjna talia, składająca się z 52 kart. Brydż jest nieco inną formą wista, który pojawił się w Anglii w XVI wieku. Gra bardzo szybko zyskała popularność, która trwa po dziś dzień. W XIX wieku w wista grano w szerokich kręgach, a w 1857 roku odbył się nawet pierwszy turniej międzynarodowy w tej grze karcianej. Z czasem do wista dodawano nowe reguły i w ten sposób powstał brydż. W 1928 roku założono Amerykańską Ligę Brydżową, a w 30 lat później Światową Organizację Brydża. Sama nazwa wywodzi się od słowa angielskiego bridge.

Brydż dzieli się na rozdania, z których każe poprzedzone jest tasowaniem kart. Każde rozdanie z kolei dzieli się na fazę licytacji i właściwej rozgrywki. Gracz, który wygrywa licytację, staje się jednocześnie rozgrywającym i na jego barki złożona jest odpowiedzialność za prowadzenie rozgrywki, w której dąży on do realizacji wylicytowanego kontraktu, tj. wzięcia określonej liczby lew. Partner osoby rozgrywającej – dziadek lub stolik, nie bierze aktywnego udziału w rozgrywce. Jego rola polega na wyłożeniu na stół swoich kart po wiście i dokładaniu do kolejnych lew kart wskazanych przez gracza rozgrywającego. Przeciwnicy w rozgrywce, nazywani obrońcami, mają za zadanie przeszkodzić rozgrywającemu w zrealizowaniu kontraktu, albo dążyć do minimalizacji jego zysków poprzez pozbawienie nadróbek lub doprowadzenie do jak najwyższej wpadki. Zapis, czyli punktacja po każdym rozdaniu, jest ustalany w zależności od ilości wziętych lew w porównaniu z wylicytowanym kontraktem, jak również od dodatkowych czynników, zmiennych przy kolejnych rozdaniach, aż do zakończenia tzw. robra.

Poker to gra karciana, która jest postrzegana jako najbardziej popularna gra hazardowa. Gra się w nią talią złożoną z 52 kart. Pokera wygrywa gracz, któremu uda się skompletować lepszy układ kart od przeciwników, albo który najlepiej blefuje. Liczba graczy w praktyce wynosi nie więcej niż 10 i nie mniej niż 2 osoby. Uczestnicy gry otrzymują karty w różnej ilości i ich zadaniem jest kompletowanie silnych układów. Po każdym rozdaniu kart gracze licytują wedle wartości swoich kart. Poker ma to do siebie, że gracze pomimo złych kart mogą długo licytować, blefując przy tym. Gracz ma do dyspozycji pięć ruchów –pas (rezygnację z gry), czekanie (brak wnoszenia pieniędzy do puli), sprawdzanie (wyrównanie kwoty postawionej przez innych graczy, co oznacza dalszy udział w grze), postawienie (pierwsze postawienie zakładu w określonej rundzie) oraz podbicie (przebicie zakładu postawionego przez innego gracza). Poniżej zaprezentowane zostały możliwe komplety kart w pokerze:

Makao to kolejna popularna gra w karty, w której uczestniczyć może dowolna liczba graczy. Dla maksymalnie 4 graczy wystarczająca będzie jedna talia kart. Gracze biorący udział w rozgrywce decydują, w jakiej kolejności będą zagrywać. Każdy z nich otrzymuje pięć losowo wybranych kart, do wglądu wyłącznie dla siebie. Z pozostałych kart wykłada się jedną, w sposób widoczny dla wszystkich uczestników gry. Nie może być to karta funkcyjna – czyli w Makao – 2, 3, 4, Walet, Król i As. Ogólna zasada polega na porównaniu własnych kart z kartą wyłożoną na stół. Jeśli gracz ma jakąś kartę, która odpowiada kolorem lub wartością karcie leżącej na stole, może wyłożyć tę kartę, zakrywając leżącą na wierzchu. Osoba, która pozbędzie się wszystkich kart, wygrywa, ale musi oddając swoją przedostatnią kartę, wypowiedzieć słowo „Makao”. Inaczej musi pobrać 5 kart z talii.

Tysiąc to gra polegająca na uzyskaniu w całej partii łącznie co najmniej tysiąca punktów. Partia składa się z rozdania kart, licytacji, zabrania przez grającego Musa, ustalenie wyjściowego poziomu gry, zbieranie lew, podliczenie punktów oraz zakończenie gry. W grze wykorzystywana jest 24-kartowa talia. Istotne w grze w tysiąca są meldunki. Meldunkiem jest król i dama tego samego koloru. Król i dama pik ma wartość 40, trefl – 60, karo – 80, a kier 100. Za zameldowanie do punktów gracza dolicza się wartość meldunku. Po meldunku wszystkie karty w jego kolorze stają się trumfami (atu) – przebijają (przewyższają) karty w pozostałych kolorach. Popularność kolejnej gry, czyli Kierek wiąże się przede wszystkim z tym, że jest ich wersja komputerowa, dostępna dla wszystkich użytkowników systemu operacyjnego Windows. Jest to gra dla 4 osób. Kierki uważa się za najstarszą, polską grę w karty. Celem gry jest zdobycie możliwie najmniejszej ilości punktów, poprzez unikanie zebrania kart punktowych lub zdobycie wszystkich punktowanych kart.

To oczywiście tylko niektóre popularne gry karciane. Jest ich o wiele więcej. Trudno jest w kilku słowach przedstawić zasady grania w te gry. Zaprezentowaliśmy tylko ich skrótowy opis.