Hodowanie papugi nimfy

Hodowcy tego rodzaju papug zgodnie twierdzą, że jest to sama przyjemność. Papużka nimfa jest uważana za jednego ze zdecydowanie najbardziej inteligentnych ptaków, który szybko dostosowuje się do zupełnie nowych warunków otoczenia, jakie panują na przykład w domach prywatnych. Młode samce ze sporą łatwością potrafią nauczyć się słów i innych zasłyszanych dźwięków, a nawet całych melodii. Papuga nimfa jest ptakiem pozwalającym się oswoić, dlatego też szczególnie polecana jest do hodowania w domu. Oswojenie polega na tym, że ptak wykonuje polecenia swojego opiekuna. Taka tresura oczywiście zajmuje sporo czasu, ale daje równocześnie wymierne, zauważalne efekty.

Papugi nimfy o wiele częściej się wspinają niż fruwają, ale nie znaczy to, że ich klatka ma być niewielka. Jej minimalne wymiary to 120 x 60 x 100 cm. Jeśli klatka będzie zbyt mała, będzie krępować ruchy ptaka. W klatce papugi powinno znaleźć się poidełko i karmidełko. Zarówno karmę, jak i wodę dla papugi należy regularnie uzupełniać. Na dno takiej klatki wysypać należy czysty, biały piasek. Dwie żerdzie o średnicy od 15 do 18 mm powinny zostać umieszczone mniej więcej w połowie wysokości klatki. Będą one pozwalać ptakom na zajmowanie takiej pozycji, aby nie musiały one czubkiem i ogonem dotykać sklepienia, albo dna klatki. Jeśli wybierzemy zbyt małą klatkę dla papugi nimfy musimy liczyć się z tym, że ptak może mieć niedomagania fizjologiczne. Klatki papugi nimfy, podobnie jak i innych ptaków hodowlanych, nie powinny być narażone na wielogodzinne przebywanie na słońcu. Nie należy ich także umieszczać w łazience czy w kuchni. Optymalnym miejscem na usytuowanie klatki jest pokój, w którym przebywamy, bowiem papuga nimfa nie przepada za życiem w samotności. Każda zaniedbanie ze strony hodowcy papugi nimfy może spowodować poważne schorzenie ptaka, albo nawet doprowadzić do jego zdechnięcia.

Jeszcze przed zakupem ptaka i wszystkich niezbędnych w domu elementów, takich jak klatka, powinniśmy rozważyć wszystkie za i przeciw. Trzeba powiedzieć, że hodowanie papugi nimfy powinno wiązać się z odczuwaniem przez nas przyjemności, ale z drugiej strony, wszelkie nasze działania w tym względzie powinny być nakierowane na zapewnienie papudze długiego, zdrowego i szczęśliwego życia. Jeśli papuga będzie w odpowiedni sposób pielęgnowana, pożyje nawet 20 lat.

Należy sobie odpowiedzieć na szereg pytań, które pozwolą podjąć decyzję, czy rzeczywiście chcemy mieć w domu papugę nimfę i jesteśmy w stanie zapewnić jej odpowiednie do życia warunki. Do pytań tych zalicza się:

Papuga nimfa to z natury bardzo towarzyski ptak, dlatego też jeśli hodujemy w domu jednego osobnika, powinniśmy mu poświęcić maksimum naszej uwagi. Potrzebuje on kontaktu z człowiekiem, aby dobrze się rozwijać. Po pewnym czasie ptak staje się ufny, ale aby do tego doprowadzić, potrzeba wiele cierpliwości i zaangażowania, a w szczególności – poświęcenia mu sporej ilości czasu. Nie każdy będzie mógł sobie na to pozwolić. Oswajanie papugi trwa i trzeba być na to w pełni przygotowanym, za to rezultaty oswajania są na ogółu bardzo satysfakcjonujące.

Jeśli już podejmiemy ostateczną decyzję o zakupie papugi nimfy, powinniśmy wiedzieć, że przez pierwsze dni wymaga ona spokoju i ciszy. Należy ją zostawić w klatce, dobrze zaopatrzonej w karmę i wodę, które będą ustawione w spokojnym miejscu. Nie powinno się zwracać na papugę zbyt wiele uwagi, bowiem nadmierna troska i opiekuńczość ze strony nowych opiekunów, może zestresować i po prostu wystraszyć ptaka. W konsekwencji, może on dostać biegunki. Jeśli tylko papuga się uspokoi, objawy biegunki miną. W przypadku, gdy biegunka nie ustąpi w ciągu 24 godzin, należy profilaktycznie zgłosić się do lekarza. Przez pierwsze dni od zakupu, papuga najprawdopodobniej będzie wszystko obserwować i oswajać się z otoczeniem. Można ją podglądać dyskretnie, pozostając w pewnej odległości od klatki. Jeśli tylko poczuje się bezpiecznie, sama będzie dążyć do nawiązania kontaktu z człowiekiem.

Jeśli zakupimy bardzo młodego ptaka, jest on w stanie przyzwyczaić się do swojego nowego opiekuna w ciągu pierwszych 6-12 tygodni. Jeśli zamierzamy trzymać papugę nimfę z innymi ptakami, wówczas będziemy potrzebować ku temu dużej klatki lub woliera. Co ciekawe, jeśli w naszym domu przez kilka godzin dziennie nie ma nikogo, czas oczekiwania na nasz powrót papugi powinniśmy uzupełnić cichą muzyką.

Jeśli nasza papuga zachowuje się spokojnie i pobiera z ręki pokarm, można ją śmiało wypuścić z klatki. Swobodne loty po domu będą na pewno potrzebne wtedy, gdy papuga mieszka w małej klatce. Jest to konieczne dla utrzymania jej w dobrej kondycji. Dzięki swobodnym lotom nie stanie się ona ociężała i otyła. Możliwość latania po pokojach dodatkowo wpływa na poprawę samopoczucia papugi i w decydujący sposób przyczynia się do długiego i zdrowego życia ptaka. Po raz pierwszy na swobodny lot można pozwolić papudze po upłynięciu około 2-3 tygodni od pojawienia się jej w naszym domu, czyli po okresie przyzwyczajenia się ptaka do otoczenia. Przed wypuszczeniem papugi z klatki należy zapewnić jej maksimum bezpieczeństwa. Przede wszystkim, nie wolno otwierać klatki papugi nimfy, jeśli są odsłonięte okna, Ptaki intuicyjnie kierują się w stronę światła i mogą zderzyć się z niewidoczną dla nich szybą. Nawet gdy ptak już przyzwyczai się do przestrzennych ograniczeń pokoju, ten środek ostrożności powinien być stosowany rutynowo. Nie można gotować ani stawiać gorących naczyń tam, gdzie lata papuga, bowiem może ona doznać poważnych poparzeń i innych urazów.

Nie należy zapominać o tym, że papugom mogą zaszkodzić niektóre rośliny. Jeśli pozwalamy ptakowi na swobodne loty musimy liczyć się z tym, że będzie on podskubywać kwiatki i inne rośliny, co może stanowić dla niego wręcz śmiertelne zagrożenie. Do roślin, które mogą zaszkodzić papudze po spożyciu zalicza się takie gatunki jak: alocasia (alokazja), agawa, aloes, amarylis, anturium, azalia, asparagus (szparag), araceae (obrazkowate), akacja, alanda, anturium, arnika, barwinek, bieluń dziędzierzawa, bieławinka czerwona (sporysz), bez czarny, bieluń, bukszpan, bluszcz, cebulica dwulistna, chryzantema, ciemiernik, cis, difenbachia, dziędzierzawa, drzewo koralowe, dracena, figowiec, fiołek alpejki, filodendron, fikus, goździk skalny, geranium, gwiazda betlejemska, hiacynt, hortensja, hoja (woskownica), irga, jałowiec wirginijski, jemioła,jaskier pstry, jaśmin, kalia, kąkol, kliwia, konwalia majowa, krokus, kroton, koniczyna białoróżowa, lawenda, laurowiśnia wschodnia, ligustr, mahonia, mak lekarski, męczennica, miłek wiosenny, mirt, mango, mostera, naparstnica purpurowa, narcyz, niecierpek balsamiczny, oleander, ostrokrzew, paproć, pierwiosnek, ponętlin, papirus, przypołudnik, pokrzyk wilcza jagoda, rafidofora, rododendron, rycynus, różanecznik, sansewieria, świbka, storczyki, tojad, wilczomlecz, wawrzynek wilczełyko, woskownica, zantedeskia, zawilec narcyzowy, żywotnik. wiciokrzew, zawilec, zimowit jesienny, złotokap.

Powinniśmy potrafić zidentyfikować rośliny, które są toksyczne dla papug. Do karmienia ptaków można używać wyłącznie tych, które nie są skażone żadnymi chemikaliami czy też odchodami dzikiego ptactwa. Pamiętać należy, że w celu wyeliminowania chwastów i innych niepożądanych roślin na poboczach dróg stosuje się silnie trujące herbicydy i chemikalia, a więc zrywanie gałęzi i roślin z tych terenów może być śmiertelnie niebezpieczne dla papugi nimfy. Dodatkowo, powinniśmy zachować daleko idącą ostrożność przy podawaniu zielonej sałaty, zwłaszcza pochodzącej z niewiadomego źródła, gdyż może być ona intensywnie pędzona nawozami sztucznymi. Nie wolno także pozwalać papudze na zjadanie pestek owoców: śliwki, wiśni, czereśni, moreli, brzoskwini itp., ponieważ zawierają one trujące związki.

Jak widać, hodowanie w domu papugi nimfy nie jest proste, a więc podjęcie takiej decyzji nie powinno być pochopne. Powinniśmy mieć wystarczająco dużo wolnego czasu, aby zająć się należycie papugą. Inaczej będzie ona chorować i wieźć niezbyt przyjemne życie w zamknięciu.