Powieść historyczna – jest jedną z gatunków powieści. Powstała we współczesnej formie na początku XIX wieku. Niektórzy badacze są zdania, że jej powstanie sięga czasów starożytnych (Iliada i Odyseja), no i średniowiecza, chodzi tutaj głównie o romanse rycerskie. Książki historyczne to utwory dymorficzne, które przeplatają w sobie płaszczyznę historyczną i literacką.
powieść walterskottowska (Walter Scott- „Waverley”)
powieść pamiętnikarska (J. Niemcewicz- „Dwaj panowie Sieciechowie”)
w stosunku do aktualnych źródeł historycznych
powieść biograficzna
tradycyjna powieść historyczna (A. Dumas, L. Tołstoj, H. Sienkiewicz)
Trzy etapy rozwoju powieści historycznej
„Założycielem” powieści historycznej był Walter Scott na początku XIX wieku.
W drugiej połowie XIX wieku zaczęły powstawać gigantyczne panoramy historyczne, jak np. „Wojna i pokój” Lwa Tołstoja
W XX wieku kontynuowane są najważniejsze tendencje rozwojowe powieści historycznej XIX w., jednak z nieco innego punktu widzenia
XIX wiek
W powieści z XIX w. narrator podobnie jak w książkach obyczajowych był wszechwiedzący, w trzeciej osobie. Cała akcja powieści toczyła się w niezbyt odległej przeszłości. Niekiedy narrator stawiał na archaizację, dzięki czemu relacja stawała się bardziej wiarygodna.
XX wiek
Powieść z XX w. nieco różni się od tej z wieku XIX. Nie ma mowy o poetyce scalonej. Oczywiście tworzono dzieła, które pisano według wzorców z XIX wieku. Każdy z autorów kreował swój osobisty warsztat, gdzie sposób pisania był dla niego charakterystyczny. Pisarze czasami korzystali z archaizacji. Chętnie sięgano po elementy współczesnej nauki, tym bardziej z zakresu psychoanalizy np. Freuda.
Powieść historyczno- fantastyczna
Teodor Parnicki spopularyzował najnowszą odmianę powieści, czyli historyczno- fantastyczną. W lekki sposób naginał, ale i przeinaczał źródła historyczne, spekulował co może się wydarzyć. „Sam wyjdę bezbronny” to pierwszy utwór Parnickiego. W dzisiejszych czasach taki gatunek możemy odnaleźć w utworach osób takich jak: C. Willis, czy też U. Eco.
Autorzy powieści historycznej i ich dzieła
XIX wiek
Walter Scott: Waverley czyli Sześćdziesiąt lat temu, Rob Roy, Narzeczona z Lammermooru, Ivanhoe
Aleksander Dumas (ojciec): Książki o muszkieterach, Hrabia Monte Christo
Charles Dickens: Opowieść o dwóch miastach, Barnaba Rudge
Gustaw Flaubert: Salambo
Henryk Sienkiewicz: Krzyżacy, Trylogia, Ogniem i mieczem, Potop, Pan Wołodyjowski, Quo vadis
Bolesław Prus: Faraon
Józef Ignacy Kraszewski: Barani Kożuszek. Opowiadanie historyczne z końca XVIII w., Sto Diabłów. Mozaika z czasów Czteroletniego Sejmu, Stara baśń, Waligóra
XX wiek
Robert Graves: Ja, Klaudiusz, Klaudiusz i Messalina, Córka Homera
Stefan Żeromski: Wierna rzeka
Dymitr Mereżkowski: twórca powieści, które opowiadają dzieje m.in.: Juliana Apostaty, Piotra Wielkiego, czy Leonarda da Vinci
Antoni Gołubiew: Bolesław Chrobry
Teodor Parnicki: Aecjusz, ostatni Rzymianin, Srebrne orły, Koniec Zgody Narodów, Twarz Księżyca, Słowo i ciało
Hanna Malewska: Wiosna grecka, Żelazna korona, Listy staropolskie z epoki Wazów
Zofia Kossak-Szczucka: Bursztyny, Bez oręża, Król trędowaty, Krzyżowcy
Karol Bunsch: Dzikowy skarb, Ojciec i syn, Rok tysięczny, Aleksander, Odnowiciel, Bracia
Mark Ałdanow: powieść biograficzna o Włodzimierzu Leninie
Podsumowanie
Powieść historyczna przeplata w sobie akcję historyczną z literacką. Za założyciela powieści historycznej uważa się Waltera Scotta. Wyróżniamy dwa podziały powieści historycznej, czyli ze względu na: sposób przedstawienia świata w powieści, jak i powieść w stosunku do aktualnych źródeł historycznych. Każdy, kto chce zanurzyć się w lekturze powieści historycznej powinien sięgnąć po nazwiska m.in.: Prus, Parnicki, Żeromski, Sienkiewicz, Scott, czy Dickens.