Jak wybrać modem wewnętrzny?

Modem wewnętrzny ma postać karty rozszerzającej, która przeznaczona jest dla magistrali ISA lub PCI. Kartę tą montuje się we wnętrzu komputera, dzięki czemu modem wewnętrzny staje się integralną częścią naszego peceta. Atutem modemów wewnętrznych jest niewątpliwie ich cena, w stosunku np. do modemów zewnętrznych. Najczęściej, wybór modemu tego typu wiąże się z koniecznością zajęcia jednego gniazda na płycie głównej. Modem wewnętrzny nie jest widoczny na zewnątrz obudowy komputera, co likwiduje problemy z plątaniną kabli wokół peceta. Sposób podłączenia modemu do karty ma niebagatelne znaczenie, bowiem wpływa on na szybkość transmisji danych.

Na polskim rynku podzespołów komputerowych dostępne są modemy typu SoftModem, które jednak należy stanowczo odradzić wszystkim użytkownikom. Dzieje się tak dlatego, że są one pozbawione tzw. procesora sygnałowego, którego zadania musi przejąć program działający pod ścisłą kontrolą systemu operacyjnego Windows. Uniemożliwia to wykorzystanie naszego modemu wewnętrznego w innych systemach operacyjnych, np. pod Linuxem. Nie można ich również zastosować do bardziej zaawansowanych zadań. Niemniej jednak, do zwyczajnego używania Internetu z komputera wyposażonego w system Windows, modemy SoftModem będą jak najbardziej odpowiednie, tym bardziej, że są one znacznie tańsze od innych. Modemy wewnętrzne dla wielu użytkowników mogą wydać się kłopotliwe podczas instalacji, bowiem wymagają rozkręcenia obudowy naszego komputera stacjonarnego.

Kupując modem wewnętrzny, powinniśmy zwrócić uwagę na jego prędkość. Powinna być ona naturalnie jak najwyższa, ale standardem jest szybkość na poziomie 14400 lub 19200 bit/s. Dla bardziej zaawansowanych użytkowników, którzy dodatkowo mają zasobny portfel, zaleca się wybór modemu o szybkości 28800 bit/s. Każdy kupowany modem wewnętrzny powinien być wyposażony w kompresję i korekcję błędów MNP5. Co ciekawe, wszystkie inne parametry charakteryzujące modemy dostępne na rynku, z punktu widzenia Internetu nie będą tak istotne. Modemy posiadające protokoły kontroli błędów są modemami nowej generacji. Radzą sobie one doskonale z usterkami na linii i kompresji danych, dzięki czemu niektóre typy informacji mogą być przesyłane nawet szybciej, niż wskazuje na to maksymalna, przypisana przez producenta, szybkość danego modemu.

Dla użytkowników, którzy oprócz łączenia się z Internetem chcą wykorzystywać swój modem do nadawania i odbierania faksów, czy też w roli automatycznej sekretarki, zaleca się wybór bardziej zaawansowanego technicznie i funkcjonalnie urządzenia. Kupując modem wewnętrzny koniecznie zwróćmy uwagę, czy posiada on homologację. Oznacza ona, że modem został dopuszczony do użytku w polskiej sieci telefonicznej. Trzeba pamiętać o tym, że podłączony do sieci telefonicznej modem koniecznie trzeba zarejestrować u odpowiedniego operatora internetowego, co na ogół wiąże się z koniecznością poniesienia jednorazowych kosztów. Niezależnie od tego, jaki typ modemu wybierzemy, każdy musi być podłączony do gniazdka telefonicznego. Kable dodawane do standardowego wyposażenia modemów na ogół mają wtyczki telefoniczne typu "amerykańskiego" RJ-11 (prostokątne o grubości ok. 1 cm), dlatego też często należy nabyć dodatkowo specjalne przejściówki, które umożliwiają dołączenie takiej wtyczki do polskiego gniazdka.