Karta video to jedna z możliwych kart rozszerzeń do komputerów stacjonarnych lub mobilnych. Jej zastosowanie umożliwia digitalizację filmów wideo, w celu poddania ich dalszej obróbce przy użyciu odpowiednich programów komputerowych.
Generalnie, na rynku występują trzy typy kart video – analogowe, cyfrowe oraz połączenie tych dwóch rodzajów, czyli karty video analogowo-cyfrowe. Ze względu na miejsce montażu karty video, wyróżniamy podzespoły zewnętrzne, które podłącza się do zestawu komputerowego najczęściej za pośrednictwem złącza USB albo PCI, lub też karty wewnętrzne, które montowane są bezpośrednio w obudowie komputera, do płyty głównej. Przy zakupie karty video wewnętrznej należy więc zwrócić uwagę na to, jakie wyjścia posiada ona na swojej powierzchni. Powinny odpowiadać one złączom umieszczonym na posiadanej przez użytkownika płycie głównej, w innym przypadku nie będzie możliwości podłączenia zakupionej karty video do naszego komputera. Do zastosowań mobilnych dedykowane są oczywiście karty video zewnętrzne, które bez trudu podłączymy do każdego laptopa. Każda karta video posiada własny procesor, dzięki któremu może dokonywać zaawansowanych operacji związanych z obróbką filmów. Jednym z najlepszych obecnie procesorów do kart video należy procesor wideo marki Philips.
Wybierając kartę video przyjrzyjmy się, jakie ma ona rodzaje złącz, bowiem decydują one o tym, jakie właściwie urządzenia, np. magnetowid, odtwarzacz DVD, czy kamerę, będzie można do niej podłączyć. Do podstawowych rodzajów wejść i wyjść, w jakie wyposażone są dostępne w chwili obecnej karty video, zalicza się: Video(RCA), S-Video, wejście i wyjście analogowe kompozytowe, FireWire (IEEE 1394 – wejście i wyjście cyfrowe), wejścia i wyjścia audio (Stereo chinch). Parametrem opisującym kartę video jest na pewno maksymalna rozdzielczość w systemie NTSC i PAL. Może ona wynosić maksymalnie np. 720x576 pikseli w systemie NTSC oraz 720x480 pikseli w systemie PAL. Rozdzielczość decyduje oczywiście o jakości przechwytywanego obrazu video. Standard video, w jakim karta video pozwala na nagrywanie filmów, powinien obejmować w dobrych kartach rozszerzeń: AVI, NTSC, PAL, Digital8, DV, DVCAM, Hi8, S-VHS, VHS. Każda karta video pozwala na nagranie przeróbki filmu na konkretnych nośnikach. Zwykle są to płyty DVD, SVCD oraz VCD. Dodatkowo, karty umożliwiają kompresję materiału filmowego, do pliku: DV, MPEG-1, MPEG-2.
Dostępne w sklepach karty video mogą zdecydowanie różnić się między sobą dodawanym oprogramowaniem dodatkowym. Naturalnie, producent powinien dołączyć do swojego urządzenia odpowiednie sterowniki, pozwalające na właściwe zainstalowanie karty video na swoim komputerze, ale oprócz nich w zestawie z kartą rozszerzeń mogą się również znaleźć i inne programy, które służą do mniej lub bardziej profesjonalnej obróbki filmów. W ramach dołączonego oprogramowania wymienia się: Arcsoft Showbiz2, Media converter, MovieFactory 3, Ulead VideoStudio 8, VideoStudio 8, neo DVD standard, Acrobat Reader itd. Wybierając kartę zwróćmy uwagę na to, czy jej podstawowe oprogramowanie jest w polskiej wersji językowej. Dla wielu użytkowników będzie to miało priorytetowe znaczenie.
Do najbardziej znanych producentów kart video zalicza się takie firmy jak: AverMedia, Compro, Digitus, Gigabyte oraz Pinnacle. Najtańszą kartę video kupimy już za około 70 zł, ale za najdroższą i najbardziej zaawansowaną przyjdzie nam zapłacić około 2-3 tys. zł. Kartami video, które są przeznaczone do najbardziej zaawansowanych obróbek materiałów filmowych, są drogie kart RT2500, DC1000 DV oraz DigiSuite LX. Mają one naprawdę wysoką jakość, są dobrze wyposażone sprzętowo i posiadają nader atrakcyjne oprogramowanie dodatkowe. Niestety, ich cena odstrasza większość klientów.
Zamiast drogich, profesjonalnych kart video, możemy wybrać nieco inne modele, które jedynie nieznacznie ustępują tym pierwszym. Polecane są modele: Studio Deluxe, DV500plus, Pro-ONE, DVStorm SE oraz iFinish 4.5 V20 DV. Dla amatorów, którzy dopiero rozpoczynają przygodę z materiałami filmowymi, zalecane są takie karty jak Dazzle DV.now AV oraz HDP VideoZIP RT-25. Są one słabiej wyposażone od wskazanych uprzednio, ale charakteryzują się bardzo dobrym stosunkiem ceny do jakości.
Sterowniki do kart video powinny być co prawda dołączane przez producenta, ale nie zawsze ma to miejsce. Jeśli w zestawie wraz z kartą video nie otrzymamy niezbędnego oprogramowania, prawdopodobnie bez trudu można będzie je ściągnąć ze strony internetowej producenta.
To zależy, czy mamy komputer stacjonarny, w zwyczajnej obudowie, czy też komputer mobilny. Do laptopów jedynym racjonalnym wyborem będzie karta zewnętrzna, ponieważ rzadko kiedy istnieje możliwość podłączenia karty wewnętrznej do notebooka. Nie ma jednak znaczenia, jaką kartę video wybierzemy dla komputera stacjonarnego.